Kto zdewaluował starą prawdę dziejową – „Bez pracy nie ma kołaczy”?

Programy socjalne stanowią – dobrodziejstwo XX w., odpowiedzialność społeczeństwa czy droga do ukrytego niewolnictwa XXI wieku? Na swoim blogu przemyśleniami w tej sprawie dzieli się Maciej Urbańczyk. Kilka słów o autorze materiału – czytaj poniżej. Można się z nimi zgadzać bądź nie, ale zapewne warto je przeczytać i głęboko się nad nimi zastanowić. Wszakże w opisywanym świecie przychodzi nam funkcjonować. Ocenę sprawy pozostawiamy  każdemu z czytających.

Pomoc socjalna szczytny cel odpowiedzialnych społeczeństw XX w. Zdobycze cywilizacji. Odpowiedzialność społeczna, ile znacie takich dumnych haseł? Sami pewnie przytoczycie ich wiele. Czy jest się nad czym zastanawiać? Wszak wszyscy zyskują! Czy na pewno? Jaki cel ma dziś pomoc socjalna państwa /nie mylić z pomocą społeczną/? Zostawmy zatem na boku szczytne cele, pomówmy jaką naprawdę rolę w państwie spełnia „pomoc społeczna”.

Dziś słów kilka o partyjnym rozdawnictwie, „politycznym socjalu”.(cytat z tt) Brzmi znajomo?

Sklep osiedlowy; Tato z synkiem wchodzą do sklepu;

– Dobry

– Tato kup lizaka

– Nie marudź , sześciopak proszę

Głosy z kolejki,

-Stary nie bądź świnia kup lizaka sponsorowi.

Krótko i na temat. Państwowy Partyjny socjal to takie kupowanie złudzeń. Rozdawnictwo nie swoich pieniędzy. Okradanie jednych by dać innym, zawsze jednak coś zostanie dla „swoich”.

Oczywiście trudno mówić, że ci zabieram /to partie robią po cichu/ zwykle głośno jest jak dają !!! / jak dają i z czego pisałem w – Będę głosowała na rząd ?/

Czy zatem taki socjal nie przynosi więcej szkody jak pożytku?

Czy poprzez nieumiejętną pomoc nie robimy więcej szkody? Na skutek rozdawnictwa odeszło z rynku pracy ponad 200 tys. osób, dlaczego? bo nie opłaca się pracować!!!. Po co mam pracować jak nie muszę? Dostane kasę od państwa, obiecali. Czy wiecie, że w Polsce mamy już mniej niż 16 mln pracujących? Dlatego rząd potrzebuje stale nowych podatków by zaspokajać bezmyślne rozdawnictwo.

Drugim efektem ubocznym jest stale rosnąca grupa urzędnicza! Ktoś musi zajmować się tą biurokracją ! Jednym trzeba zabrać , drugim dać, sprawdzić , skontrolować. Na każdy program pseudo socjalny potrzeba tysiące nowych urzędników. Kto ponosi te koszty?

Trzecim i chyba najważniejszym czynnikiem jest wychowanie społeczeństwa roszczeniowego a z punktu oceny gospodarki budowania trwałego strukturalnego bezrobocia u setek tysięcy osób !!!

„Bez pracy nie ma kołaczy” – jak bardzo zostało zdewaluowane to przysłowie? Czy zdajemy sobie z tego sprawę? Czy wiemy jakie to są koszty społeczne? Czy osoba po 3-4 lat socjalu wróci na rynek pracy czy będzie jak niewolnik czekać co da Pan urzędnik.

Bilans 4 lat „darmowego socjalu” dla kraju;

– 550 tys. pracujących odeszło na wcześniejszą emeryturę,

– 200 tys. pracujących kobiet w wieku 20-49 l. przestało pracować.

Sami budujemy poprzez niekompetentne populistyczne rozdawnictwo finansowy krach. Ktoś powie, że Polska jest bogata, pewnie tak, ale pamiętamy i bogaty może zbankrutować ! Czy my pracujący nie powinniśmy powiedzieć wreszcie stop !!! Należy mieć świadomość, że jak doprowadzimy do upadku finansów państwa to nie tylko stracimy „programy socjalne” ale już przyznane i Renty i Emerytury.

Myślicie , że to niemożliwe? Państwo nie może zbankrutować? Poczytajcie co mówi historia.

/Zachęcam do pytań proszę je kierować na maila biuro@prawicaliberalna.pl , lub na kontakt; www.facebook.com/mk.urbanczyk/

*** Autor materiału: Maciej Urbańczyk –  jest przedsiębiorcą i Prezesem Fundacji Ochrony Zabytków Ziemi Jurajskiej oraz Stowarzyszenia Prawica Liberalna. Aktywny politycznie i społecznie, bezpartyjny, startował w wyborach uzupełniających do Senatu 2014 i Sejmu 2015.

Redakcja