,,Kasiu daj znać, co się będzie ze mną dziać”?

Wielu z nas wie, że w dniu wczorajszym przypadały imieniny Katarzyny. Mało kto jednak wie, że Katarzynki są męskim odpowiednikiem andrzejek. Minionej nocy z 24/25 listopada, tj. w wigilię św. Katarzyny, powinny odbywać się wróżby młodych mężczyzn dotyczące ich ożenku i poszukiwania życiowej partnerki. Jak to jednak bywa, to prawowite męskie ,,święto” zostało zapomniane na rzecz spopularyzowanego na zachodzie święta panien – zwanego andrzejkami, kiedy to kobietom poszukującym partnera mają się spełniać pomyślne wróżby. Tak to już w tym naszym męskim życiu bywa, że zmuszeni jesteśmy do oddawania naszych kolejnych męskich rubieży.

Święta Katarzyna to patronka cnotliwych kawalerów, którzy pragną poznać pannę i w przyszłości wejść w szczęśliwy związek małżeński. Największe nasilenie kultu świętej przypadło na okres średniowiecza.
Św. Katarzyna należy do ważnych świętych. Pomimo tego mało o niej wiemy. Wokół świętej powstało wiele legend. Było i tak, że na przestrzeni czasu wielu badaczy powątpiewało w jej historyczne istnienie. Św. Katarzyna pochodziła z Aleksandrii, stolicy Egiptu. Była nie tylko osobą bardzo zamożną, ale także wszechstronnie wykształconą. O jej rękę bezskutecznie ubiegało się wieli znamienitych egipskich obywateli. Święta złożyła jako chrześcijanka ślub dozgonnej czystości.
W trakcie prześladowań za czasów cesarza Dioklecjna, Katarzyna została pojmana i poddana mękom, by ją zmusić do odstępstwa: głodzono ją, łamano jej kości i wreszcie ścięto ją mieczem. Przedstawiane legendy dotyczące życia i śmierci Katarzyny mówią o różnych faktach z nią związanych. Jej postać w rozmaitych wizerunkach przedstawiana jest w koronie królewskiej z palmą męczeństwa w ręce. Śmierć męczeńska św. Katarzyny musiała być czymś niezwykłym, skoro ta Święta została wyróżniona tak wielką czcią. Ciało jej od setek lat znajduje się na Górze Synaj, przeniesione tam z Aleksandrii, kiedy Arabowie a po nich Turcy najechali Egipt. Jest tam klasztor prawosławny i kościół, do którego podążają pielgrzymi.
Ku jej czci wystawiono w świecie wiele kościołów i ołtarzy. W samej Polsce ku czci św. Katarzyny wystawiono aż 177 świątyń. Z dniem św. Katarzyny lud zawsze wiązał różne przysłowia: ,,Jak się św. Katarzyna głosi, tak się Nowy Rok nosi”, ,,Katarzyny dzień jaki, cały grudzień taki”, ,,Od św. Katarzyny nie prześladuj zwierzyny”, ,,Po św. Katarzynie pomyśl o pierzynie” itp.
Od dawien dawna był zwyczaj w Polsce, że w dzień św. Katarzyny dziewczęta i chłopcy wróżyli, kto pierwszy wyjdzie za mąż lub się ożeni.
,,W noc świętej Katarzyny pod poduszką są dziewczyny” – to porzekadło towarzyszyło wkładaniu pod poduszkę dziewczęcych przedmiotów, części garderoby czy ptasiego pióra mających sprowadzić proroczy sen o przyszłej narzeczonej, bądź karteczek z pierwszymi literami imion lub całymi żeńskimi imionami ? które zaraz po przebudzeniu miały być wylosowane.
Wróżenie z kubków polegało na losowaniu ukrytych pod nimi przedmiotów symbolizujących ożenek (np. obrączka), przypływ majątku (np. monety), dobrą pracę (zboże), chwilowy zastój (pusty kubek). Generalnie rzecz ujmując chłopcy kierowali do Kasieńki głośne wołanie – ,,Kasiu daj znać, co się będzie ze mną dziać? No cóż, pozostaje nam tylko głęboko i z sentymentem westchnąć i powiedzieć – cóż nam pozostało z tamtych lat?           Redakcja